Τελικά κολλάει μόνο στα γήπεδα; (Του Γιώργου Μουρατίδη)

Την εποχή που ο κορονοϊός εξαπλώνεται στην χώρα μας όσο ποτέ άλλοτε, το ποδόσφαιρο δεν παύει να είναι μια “προτεραιότητα” για τον Έλληνα. Παρόλα αυτά, τα ελληνικά γήπεδα έχουν να “δουν” κόσμο από τον περασμένο Μάρτη!

15 Ιουνίου 2020. Η Κυβέρνηση ανακοινώνει την άρση των περιοριστικών μέτρων σε πολλούς τομείς της καθημερινότητάς μας. Τα αεροδρόμια υποδέχονται και πάλι τουρίστες, τα γυμναστήρια κόσμο όπως και πολλές άλλες δραστηριότητες. Ήδη από τις 25 Μαΐου έχουν ανοίξει και τα εστιατόρια, τα καφέ, τα μπαρ και ο κόσμος έχει αρχίσει να επανέρχεται στην κανονικότητα, εάν μπορεί κάποιος να την αποκαλέσει έτσι.

Το ελληνικό πρωτάθλημα έχει ήδη επιστρέψει, μια εβδομάδα νωρίτερα, στις 6 Ιουνίου αλλά κεκλεισμένων των θυρών για τους οπάδους των ομάδων και με ανώτατο όριο στα 80 άτομα. Αμέσως στο μυαλό όλων έρχεται η εξής σκέψη: “Μα καλά, πως γίνεται στις καφετέριες και στα κλαμπ να είναι τόσα άτομα χωρίς μάσκες και στα γήπεδα να είναι τόσα λίγα και με μάσκες;” Όμως αυτό παραμένει απλά μια σκέψη και στα τέλη του Ιούλη το πρωτάθλημα ολοκληρώνεται.

Παραμένει μονάχα ο τελικός κυπέλλου Ελλάδος. Αρχικά είναι δεδομένο ότι και πάλι δεν θα υπαρχουν φίλαθλοι στις κερκίδες αλλά στο τραπέζι “ρίχνεται” η πρόταση για διεξαγωγή του τελικού με ένα ποσοστό κόσμου. Δυστυχώς για τους φίλους των δύο ομάδων η πρόταση αυτή απορρίπτεται και εν τέλει, μετά από ένα μήνα, Ολυμπιακός και ΑΕΚ τίθενται αντιμέτωποι.

Κάπως έτσι φτάνουμε στις αρχές του Σεπτέμβρη. Τα κρούσματα “ανεβοκατεβαίνουν” συνεχώς και κυμαίνονται από 170 έως 300. Τα καφέ και τα μπαρ όμως μένουν ανεπηρέαστα. Το πρωτάθλημα ξεκινάει στις 11/9 και τα σχολεία στις 14/9. Τα μεν γήπεδα και πάλι χωρίς κόσμο, οι δε αίθουσες με 25 μαθητές μέσα σε ένα κλειστό χώρο.

Για μια ακόμη φορά συζητιέται το ενδεχόμενο παρουσίας φιλάθλων με ένα ποσοστό κοντά στα 20%. Για μια ακόμη φορά μένουν στα λόγια και ο κόσμος παραμένει πίσω από την τηλεόραση με σκοπό να παρακολουθήσει την αγαπημένη του ομάδα.

Οκτώβριος 2020. Ο αριθμός των κρουσμάτων είναι και πάλι υψηλός παρόλα αυτά τα μέτρα της Κυβερνήσεως παραμένουν αμετάβλητα. Πλησιάζει η έναρξη του Champions και του Europa League. Στις 19/10 ανακοινώνεται η σταδιακή επιστροφή του κόσμου στα γήπεδα με τον Ολυμπιακό και τον ΠΑΟΚ να είναι οι πρώτες ομάδες που θα ξανανοίξουν τις πόρτες τους.

Όμως επειδή στην Ελλάδα καλό είναι ποτέ να μην λες ποτέ, με απόφαση του Πρωθυπουργού, την επόμενη κι όλας μέρα αναστέλλεται η απόφαση και για τρίτη φορά ο κόσμος δεν μπαίνει στα γήπεδα.

Και έρχομαι λοιπόν εγώ και σας παραθέτω μία σκέψη μου: “Αρχικά, ορθώς ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν δέχθηκε την εισόδο των φιλάθλων την συγκεκριμένη χρονική περίοδο, αν και κατ’ εμέ θα έπρεπε να έχουν ανοίξει εδώ και καιρό και ας έκλειναν και πάλι τώρα.

Όμως όταν στην ανακοίνωση αναφέρεις τα εξής «Η διεξαγωγή αγώνων έστω και με λίγους φιλάθλους, τη στιγμή που απαιτείται η αποφυγή κάθε συγχρωτισμού και η αυστηρή τήρηση των υγειονομικών κανόνων, θα έστελνε το λάθος μήνυμα στους πολίτες» και στις καφετέριες και στα μπαρ είναι ο ένας κυριολεκτικά πάνω στον άλλο, τότε που ακριβώς είναι το πρόβλημα στο να είναι ανοιχτά τα γήπεδα εκεί όπου μπορείς να ελέγχεις ποιος μπαίνει και ποιος βγαίνει, ποιος φοράει μάσκα, που κάθεται ο καθένας και σε τι απόσταση.

Είναι πραγματικά κάτι το παράλογο και κάτι που έχει και οικονομικές συνέπειες στις ομάδες -κυρίως στις μικρότερες κατηγορίες- με αποτέλεσμα να υπάρχει ένας μόνιμος εκνευρισμός στις τάξεις των φίλων του ποδοσφαίρου και μία μάχη για τους παράγοντες μικρότερων συλλόγων οι οποίοι δίνουν από το υστέρημά για να κρατήσουν ζωντανές τις ομάδες τους. Απ’ όλα τα παραπάνω προκύπτει τελικά ένα μόνο ερώτημα. Τελικά κολλάει μόνο στο γήπεδα;